| 'Ik wist wel wat
ik niet wilde, maar niet wat wel. Toen ik dat een groepje mensen vertelde,
bedachten zij het voor me. Honden uitlaten. Een dag later ben ik aan de
slag gegaan. Foldertjes in een koffertje en langs de deuren in Zuid. Dat
werkte niet. Maar ik had er echt zin in. Ik wilde gewoon een eigen bedrijf
hebben en honden uitlaten leek me een goed idee. Tegen beter weten in.
Voorgangers hadden het niet gered. Werkeloosheidsprojekten waren stuk gelopen.
Nu heb ik dus een assistent en twee busjes. Tevreden klanten. Ik ben de
eerste en enige die er een bedrijf van heeft kunnen maken.'
Leo de Dogman noemt hij zich. Hij laat de honden van anderen uit. 'Nee, ik had zelf geen hond, heb me laten uitleggen hoe het moest. Nu heb ik er wel een. Kinderen ook trouwens.' Er gaan tien honden in een busje. Ieder busje maakt twee reizen op een dag. Honden ophalen, naar Spaarndam of het Amsterdamse Bos, een uur lopen, honden terugbrengen. Als het niet anders kan, mag een hond wel een dagje blijven logeren, maar 'dan hebben de kinderen minder ruimte'. In het weekend kan, maar liever niet. Wel overuren betalen. Loopse teven worden niet geaccepteerd. In het busje zijn de honden opvallend rustig. Alleen bij uitzondering wordt er wat uitgevochten. Buiten zijn er ook weinig problemen. 'Ik let op de kleine dingen. Sommige beesten kunnen direkt los. Andere heb ik tijden aan de lijn. Ik zoek contact met een hond.' En met hun bazen. Een paar keer per jaar gaan bazen en honden met de Dogman naar het strand. Eén keer per jaar naar een kasteeltje in de Ardennen. 'Dat is leuk, ja. Er moet ook vertrouwen zijn. Ik heb de zorg over het liefste dat ze bezitten. Ik kan alle huizen in. Dan is iedereen gebaat bij goede verhoudingen.' Leo de Dogman voelt zich soms een melkboer als hij een hond ophaalt en uitgenodigd wordt een kopje koffie te drinken. Maar van Brigitte is hij 'een soort van vriend' geworden. 'Mijn hond was een onaangepaste zwerver. Bij Leo is het een fijnere hond geworden, beter voor andere honden, beter voor andere mensen. Vroeger ging hij bijna alle dagen mee. Nu zou dat niet meer hoeven, maar ik zorg dat hij minstens één keer per week in de bus stapt. Dat scheelt ook wat schuldgevoel in een weekend zonder boswandeling.' En hoe heet je hond, Brigitte? Bardot. Leo de Dogman, tel. 020-6634023, twintigrittenkaart f. 350,00, de eerste voor f. 250,00 |
Beeld * Tekst * Uitleg * Leven * Thuis
© fred dijs, In beeld, tekst en uitleg, 1996